Mijn lieve peuter

Van mij krijg je geen snoep, koek of drop,
ook ijsjes, chips en sap is hier altijd op.
Zelf brood of zuivel eten wij niet zul je merken,
voor jouw lijfje is het gewoonweg te zwaar te verwerken.

Ik geef jou vruchten gerijpt door de zon,
groenten volgroeid in rijpe volle grond.
Noten, zaden en pitten,
die boordevol mineralen zitten.
En nog zoveel dingen vol voedingswaarde,
al het goede van Moeder Aarde.

Geen komkommer die nergens naar smaakt,
of dingen in een paar minuten gemaakt.
Niet elke dag vlees,
van dieren die amper buiten zijn geweest.
Geen kippen die eigenlijk nog kuikens zijn..
Vegetarisch is toch net zo fijn?
Geen pakjes, zakjes of kant-en-klaar,
want eigenlijk is er niets van waar..
Liever leer ik luisteren naar wat jou lijf aangeeft,
en voed ik het met wat het écht nodig heeft.

Het is niet zo dat je nog nooit iets lekkers hebt gegeten,
samen maken we op onze manier een feest van eten.
In de zomer maken we zelf ijsjes van echt fruit,
als jij na het bakken de lepel aflikt zit alles op je snuit.
‘S ochtends bak ik pannenkoeken van boekweitmeel, banaan en ei,
met niets maak ik jou meer blij.
Een traktatie voor jou is een doosje rozijnen,
dat kan razendsnel jouw mondje in verdwijnen.
En af en toe eten we ook heus patat,
zo een enkele keer dan kan dat!

Een beetje vreemd in de ogen van anderen misschien,
maar dit is wat jou lijfje verdient.
Dingen volgroeid door zon, regen, rijke grond en liefdevolle hand,
in plaats van iets wat voor de massaproductie uit de grond wordt gestampt.
Jij zal het misschien niet altijd begrijpen,
waarom ik nu zo van de norm moet afwijken.
Soms zal je me het ook vast wel eens kwalijk nemen,
dat je niet aan alles kan deelnemen.

Maar wat jij of iemand ooit ook denken mag,
ik weet dat het niets dan liefde was wat ik jouw gaf.